- سَل المَصانِعَ رَکباً تَهـیـمُ فی الفَلواتِ (1)تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی 

 

شبم به روی تو روزست و دیده‌ ام به تو روشن 

وَ اِن هَجَرتَ سَواءً عَشـیّــتی و غـداتی (2)

 

اگر چه دیر بماندم امید برنگرفتم

مَضی الزمانُ وَ قلبی یَقول أنکَ آتٍ (3)

 

من آدمی به جمالت نه 

ادامه مطلب...

بسيار سفر بايد تا پخته شود خامي

 

صوفي نشود صافي تا درنکشد جامي

 

گر پير مناجاتست ور رند خراباتي

 

هر کس قلمي رفته ست بر وي به سرانجامي

 

فردا که خلايق را ديوان جزا باشد

 

هر کس عملي دار

ادامه مطلب...