کارشناسان تربیتی ژاپن اظهار می دارند :
ما در جنگ جهانی دوم همه چیز خود را از دست دادیم اما معلم داشتیم... ما خانه هایمان را کوچک و مدرسه ها یمان را بزرگ می سازیم.
چندسال پیش موفق به بازدید از یک مدرسه ژاپنی شدم. در بدو ورود آنچه برایم جالب بود آوای خوش و آرام زنگ پایان ساعت کلاس بود , صدای (دینگ دانگ) که با شنیدن آن دانش آموزان به آرامی از کلاس های خود خارج شدند،
من به اتفاق راهنما از کلیه کلاس ها بازدید کردم, نکته قابل توجه این بود که بر خلاف مدارس ایرانی که با تغییر ساعت کلاس ها, آموزگاران به کلاس دیگر می روند, در مدرسه ی ژاپنی این دانش آموزان بودند که به کلاس آموزگاران می رفتند; به عنوان مثال, دانش آموزان کلاس اول و دوم , که با هم در ساعت دوم برنامه ی درسی خود, نقاشی داشتند; به اتفاق به کلاس نقاشی آمده بودند. در کلاس نقاشی میز بزرگی در وسط اتاق به چشم می خورد که صندلی ها در اطراف آن چیده شده بودند. بر روی دیوارهای کلاس قفسه های چوبی قرار داشت که انواع وسایل نقاشی م
ادامه مطلب...