مام رضا علیه السّلام فرمودند:

پدر جان علی (ع) سنبل اعتدال است،سنبل مبارزه با هوای نفس و.......

حضرت علي (ع) بسيار نغز و عميق، مي فرمايند: « ... خدا را، خدا را، از تكبر و خود پسندي و از تفاخرهاي جاهلي بر حذر باشيد، كه جايگاه بغض و كينه، و رشد وسوسه هاي شيطاني است كه ملتهاي گذشته و امتهاي پيشين را فريب داده است، تا آنجا كه در تاريكيهاي جهالت فرو رفتند، و در پرتگاه هلاكت سقوط كردند و به آساني به همان جايي كه شيطان مي خواست كشانده شدند. كبر و خودپسندي چيزي است كه قلب هاي متكبران را همانند كرده، تا قرن ها به تضاد و خون ريزي گذراندند و سينه ها از كينه ها تنگي گرفت. »(نهج البلاغه، نامه 192، فراز 29-27)

حضرت علي (ع) مي فرمايند: « ميان شما و پندپذيري، پرده اي از غرور و خودخواهي وجود دارد. »(نهج البلاغه، حكمت282)

در اينكه دل آدمي به چهار چيز آرام گيرد، گويد: شرم خدا، مراقبت از سلامت ظاهر و باطن تن خويش، و ديگري پاك داشتن دامن خود از آلودگي به گناه و شهوت.

حضرت علي (ع) مي فرمايند: « پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگ تر از پاداش عفيف پاكدامني نيست كه قدرت بر گناه دارد و آلوده نمي گردد. همانا عفيف پاكدامن، فرشته اي از فرشته هاست. »(نهج البلاغه، حكمت474)

اگر هوا و آرزو، جاي خرد را بگيرد، انديشه و آيين و خوي آدمي را به سوي بدي ها متمايل و دگرگون خواهد كرد.

حضرت علي (ع) مي فرمايند: « آگاه باش كه بيشتر ترس من بر شما متابعت كردن هوا و درازي آرزوهاست. »(تبریزی ، 1373،ص 85)

حضرت علي (ع) مي فرمايند: « سزاوار است كه معالجه كند مرد از دردهاي دنيا، چنانكه معالجه كند صاحب بيماري.و پرهيز كنداز شهوات دنيا، چنانكه پرهيز مي كند بيمار. »(تبریزی ، 1373،ص 85)

حضرت علي (ع) اين چنين به پرهيز از خودبيني، تحريض مي فرمايند: « فخر فروشي را كنار بگذار، تكبر و خود بزرگ بيني را رها كن، به ياد مرگ باش. »(نهج البلاغه، حكمت398)

حضرت علي (ع) مي فرمايند: « ... و اگر با مقام و قدرتي كه داري، دچار تكبر يا خود بزرگ بيني شدي، به بزرگي حكومت پروردگار كه برتر از تو است بنگر ... »(نهج البلاغه، نامه 53، فراز 14-13)

حضرت علي (ع) مي فرمايند: « اي بندگان خدا! به ناداني هاي خود، تكيه نكنيد، و تسليم هواي نفس خويش نباشيد كه چنين كسي بر لبه ي پرتگاه ، قرار دارد و بار سنگين هلاكت و فساد را به دوش مي كشد.»(نهج البلاغه، خطبه 105، فراز8)

عزيزم زينبم با آن حجاب و عفتت روح جوانان را صفا دادي و لبريز از حيا و شرم و عزت كردي و تا روز محشر مفتخر كردي به زيبايي دين و مذهب و انسانيت .

حجاب و عفتت نام حسينت را كه در بالاي عرش و آسمان ها بود از خورشيد تابان هم فروزان تر نشان داده است و خواهد داد .

عزيزم نام تو يادآور پاكي و صدق و التهاب عشق در معراج انسان است ، نمي دانم چرا وقتي سخن از عشق مي گويم ، دلم لبريز از ياد حسينت مي شود تا روز محشر هم به راهش مي روم تا خاك پايش را مثال سرمه اي بر چشم بينايم كشم تا ديده ورتر گردد و بهتر مسير دين و آيين خدا را بنگرد يا پاس دارد . حجابت راز معصوميت دريادلان را فاش مي دارد .

عزيزم ، زينبم ، زيباترين رؤياي تاريخم ، برايت نقل مي گويم ، از اين دنياي پرغوغا و پرنقش و نگار و دون صفت تا باز فرياد رسايت گوش انسانيت تاريخ را پرسازد از آواي مظلومان بي نام و نشان صحنه هاي مبهم تاريخ. كلام دلنشينت لوح قلبم را سراسر عشق و ايمان كرده و سرشار از مهر و محبت .

پدر جان یکی از صفات پسندیده ای که تو را در رسیدن به اعتدال یاری میکند ،پرهيز از غرور و هواپرستي است:

تکبر حالتی است که آدمی خود را بالاتر از دیگری ببیند . « تکبر صفتی است که مانع دوام فداکاری ها و به ثمر نشستن ایثارگری ها می شود و اصولاً انسان متکبر نمی تواند ایثارگر و از خود گذشته باشد . » [1]

از جامع ترين درسهاي اخلاقي، پرهيز از خودبيني و هوا پرستي و غرور است، كه نه تنها در كلام بزرگان اخلاق به آن اشاره شده است، بلكه يكي از اصول بسيار مهم و مورد تأكيد، در عرفان اسلامي است، زيرا انسان خود بين نسبت به يزدان سركش مي شود و ديگر، در روابط اجتماعي و انجام وظايف، نمي تواند خدا بين و حق جو باشد، در نتيجه ظالم مي شود و بيدادگر، آزمند مي گردد و جاه طلب و بي ترديد آلوده به مفاسد ديگر اخلاقي كه علاج آن، بسيار مشكل خواهد بود.در اصول كافي، از امام صادق (ع) در باب خود برتر بيني، مي خوانيم: « من دخله العجب هلك: هر كه را خود بيني فراگيرد، هلاك شود. »

بارها در قرآن آمده است كه شيطان و اهريمن و يارانش، دوزخي اند و بايد از وسوسه ي آنها به خداوند پناه برد: « وام ينز عنك من الشيطان نزع فاستعذ بالله انه سميع عليم : و اگر انگيزشي از شيطان رانگيزدت، پس پناهنده به خدا شو، همانا او شنونده داناست. » (سوره اعراف/ 200)

در نهج البلاغه، حضرت علي (ع) درباره ي سرنوشت ستمكاران در قيامت، سخني را از پيامبر(ص) نقل  مي فرمايند كه: «روز قيامت رهبر ستمگر را بياورند، كه نه ياوري دارد و نه كسي از او پوزش خواهي مي كند، پس او را در آتش جهنم افكنند و در آن چنان مي چرخند كه سنگ آسياب، تابه قعر دوزخ رسيد، به زنجير كشيده شود. » (نهج البلاغه ، خطبه164: 311)

خداوند متعال مي فرمايند: « خواسته و مال و فرزندان زيب زندگاني دنياست و بازمانده هاي شايسته ـ اعمال خير و نيك و... ـ بهتر است نزد پروردگار تو به پاداش و بهتر است در آرزو. » (سوره كهف/46)

در قرآن كريم، بيش از ده بار به حساب رسي خداوند و سريع الحساب بودن او، اشاره شده است. و آن اينكه هر كس هر كاري انجام داده باشد، خداوند به حساب او رسيدگي خواهد كرد از جمله مي فرمايند:

« اليوم تجزي كل نفس بما كسب و ... امروز هر كس آنچه فراهم كرده است،پاداش داده شود، امروز ستمي نيست. همانا خداوند است شتابنده در شمار و حساب » (سوره غافر/17)